boek reviews

DIVERGENT  - INWIJDING

Een fragment uit het boek: In de kamer met de schietschijven zijn de deelnemers bezig met leren

messen werpen. Ik kan het al aardig goed, maar bij Al gaat het minder. Nadat Als mes op de grond klettert, zegt Eric “Dat was triest.” “Het glipte uit mijn hand, ik kan er niks aan doen.” Eric zegt met een geïrriteerde toon:  Ga het halen! “Terwijl zij gooien?” Ik hoor  trillingen van angst in Als stem. “Ja, ben je bang? galmt Eric’s door de ruimte. “Nou ik wil niet door messen gespiesd worden.” “Ga voor de schietschijf staan, Four help je me even?” Four pakt drie messen van de tafel en draait ze om in zijn hand, maar vermeid de gevaarlijke, scherpe kant van het mes. Ik kijk van Als grote, donkere ogen naar zijn trillende handen en naar Fours vast beraden, op elkaar geklemde kaken. De woede welt op in mijn borst en spat uit mijn mond: “Kappen nou! Elke idioot kan voor een schietschijf gaan staan, het bewijs niks, behalve dat jij ons treitert. Wat als ik me goed herinner een teken van lafheid was.” Dan zal het voor jou niet moeilijk zijn om zijn plek in te nemen, zegt Eric. Ik loop naar de schietschijf, mijn hoofd komt nog geen eens tot de roos. Ik kijk naar Four en zijn messen. Four is nooit slordig. Four werpt zijn hand naar achter en het eerste mes vliegt door de lucht. Dan hoor ik een harde bonk, het mes zit diep in het bord, vijftien centimeter van mijn wang. Ik doe mijn ogen dicht, Godzijdank. “Geef je het op hark?” vraagt Four. “Nee” “Ogen open dan” Hij tikt met een mes op de plek tussen zijn wenkbrauwen......

LEES VERDER